Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια εμφανίζεται στο 40% των ασθενών με διαβήτη τύπου 1 και στο 20% των ασθενών με διαβήτη τύπου 2.

Δυστυχώς η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια αποτελεί τη συχνότερη αιτία τύφλωσης σε ασθενείς ηλικίας 20 έως 65 ετών στις ανεπτυγμένες  χώρες. 

Στα αρχικά στάδια της νόσου δεν εμφανίζονται συμπτώματα στην όραση,  όμως μετά το πέρας μίας δεκαετίας από την εμφάνιση του διαβήτη υπάρχει άμεση και σοβαρή εξέλιξη της νόσου.

Μάλιστα όσο μεγαλύτερο είναι το διάστημα που πάσχει ο ασθενής από διαβήτη, τόσο μεγαλύτερος και σοβαρότερος  είναι και ο κίνδυνος ανάπτυξης διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.

Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια  διακρίνεται σε τρία βασικά στάδια:

• την διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια υποστρώματος ή μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.

• την παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια 

• και την  διαβητική Ωχροπάθεια 

​​

1.    Στην αμφιβληστροειδοπάθεια υποστρώματος δεν προσβάλλεται η όραση. Παρουσιάζονται όμως αλλοιώσεις στα μικρά αγγεία (τριχοειδή αγγεία) του ματιού σαν μικρές κόκκινες κηλίδες, τα λεγόμενα μικροανευρύσματα, αιμορραγίες και εξιδρώματα.  

Σε αυτό το στάδιο δε χρειάζεται θεραπεία, όμως πρέπει να γίνεται τακτικός έλεγχος αφού με την πάροδο του χρόνου δημιουργούνται στα αγγεία μικροαποφράξεις με αποτέλεσμα οι περιοχές του αμφιβληστροειδούς που τρέφονται από αυτά τα αγγεία να μην αιματώνονται (ισχαιμία).

2. Στην παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια παρουσιάζονται πιο προχωρημένες και εκτεταμένης  μορφής βλάβες.

Η έλλειψη  παροχής οξυγόνου από τα αποφραγμένα αγγεία, οδηγεί στην ανάπτυξη νέων αγγείων (νεοαγγεία) στον αμφιβληστροειδή, με κίνδυνο της απώλειας της όρασης,  αφού αυτά τα νέα αγγεία μπορεί να αιμορραγήσουν ή να δημιουργηθεί ουλώδης ιστός.  

Η αιμορραγία μπορεί να εκδηλωθεί στην όραση με μυγάκια, στίγματα,  ή και με θολερότητα της όρασης.  

Επίσης αυτή η ανάπτυξη νεοαγγείων στο πρόσθιο τμήμα του οφθαλμού μπορεί να προκαλέσει αύξηση της πίεσης του οφθαλμού με αποτέλεσμα την εμφάνιση σοβαρής μορφής γλαυκώματος. 

3.    Στην διαβητική ωχροπάθεια έχουμε την  προσβολή της ωχράς κηλίδας στο κεντρικό τμήμα του αμφιβληστροειδούς,  με συγκέντρωση υγρού που διαρρέει και συσσωρεύεται με αποτέλεσμα την εμφάνιση οιδήματος που προκαλεί μείωση της όρασης και αδυναμία στο να διακρίνει ο ασθενής λεπτομέρειες όπως τα γράμματα και οι αριθμοί.

​

Στα πιο προχωρημένα στάδια της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, μπορεί να παρουσιαστούν σοβαρότατες επιπλοκές, όπως η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς και η αιμορραγία του υαλοειδούς.

Τα συμπτώματα της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.
Τα μυγάκια και τα στίγματα στην όραση μπορεί να ανήκουν στα αρχικά συμπτώματα μιας διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.  

Πολλές φορές η δυσκολία στο διάβασμα, η διπλωπία, ο νυσταγμός, ο πόνος στους οφθαλμούς, η θολή ή η διαταραγμένη όραση μπορούν να υποδηλώνουν ότι ο ασθενής  είναι σε προχωρημένο στάδιο της πάθησης.  

 

Γενικότερα τα κυρίαρχα συμπτώματα της διαβητικής αμφιβληστρο-ειδοπάθειας είναι:
•  Θάμπωμα  ή διακύμανση της όρασης.
•  Αντίληψη κινούμενων σκιών και στιγμάτων.
•  Συχνές αιμορραγίες  στον βολβό ιδιαίτερα  κατά τη διάρκεια του ύπνου.
•  Ξαφνική τύφλωση.
•  Σκοτεινές περιοχές στο οπτικό πεδίο.
•  Δυσκολία αντίληψης  των χρωμάτων. 

Η διάγνωση και η θεραπεία της διαβητικής αμφιβληστρο-ειδοπάθειας.
Ο κάθε ασθενής με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια θα πρέπει να γνωρίζει ότι η πιο σημαντική θεραπεία για την ασθένεια του είναι να ρυθμίσει σωστά το σάκχαρο του.  

Επίσης ο διαβητικός ασθενής  στα πλαίσια  του ελέγχου του θα πρέπει να επισκέπτεται τακτικά τον οφθαλμίατρο του. 

Οι ειδικές εξετάσεις για τη διάγνωση και τη παρακολούθηση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας είναι η φλουοροαγγειογραφία, η τεχνική φωτογράφησης του βυθού μετά από ενδοφλέβια ένεση χρωστικής ουσίας και η οπτική τομογραφία συνοχής ( OCT ) που αποτελεί μια πρόσφατη τεχνολογική εξέταση για την λεπτομερή ανάλυση του αμφιβληστροειδούς στη περιοχή της ωχράς κηλίδας.

Οι θεραπευτικές μέθοδοι που μπορεί να επιλέξει ο οφθαλμίατρος  για την θεραπεία της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας  ανάλογα με τη βαρύτητα και την κατάσταση του ασθενούς είναι:

• H Laser θεραπεία με εστιακό ή Grid Laser (παναμφιβληστροειδική φωτοπηξία), που στοχεύει στην σταθεροποίηση της κατάστασης για την παραγωγική της  μορφή,  καθώς και για ορισμένες περιπτώσεις διαβητικής ωχροπάθειας.

Ως θεραπεία δεν είναι επώδυνη και δεν απαιτείται παραμονή του ασθενούς σε κλινική.
• Οι ενδοϋαλοειδικές ενέσεις (anti-VEGF,  Lucentis, Eylea , κορτιζόνης), με σκοπό να μειωθεί η διαρροή από τα τριχοειδή αγγεία της ωχράς κηλίδας και να απορροφηθεί το οίδημα.

Η διαδικασία δεν είναι επώδυνη αφού γίνεται µε τοπική αναισθησία και δεν απαιτεί την παραμονή του ασθενούς στην κλινική.
• Η χειρουργική προσέγγιση στις  προχωρημένες περιπτώσεις για την μερική ή την ολική αφαίρεση του υαλοειδούς σώματος, ειδικά  στις περιπτώσεις ύπαρξης αιμορραγίας που δεν απορροφάται ή στις  περιπτώσεις  επικείμενης αποκόλλησης του αµφιβληστροειδούς.  

Η μέθοδος είναι ανώδυνη αλλά απαιτεί  την παραμονή του ασθενούς για ένα βράδυ στην κλινική.

​

Πρόληψη της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.
Η καλύτερη προστασία κατά της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας είναι η πρόληψη και ο έλεγχος – ρύθμιση του διαβήτη. 

Όπως αναφέραμε, ο σωστός μεταβολικός έλεγχος,  μπορεί να αποτρέψει ή και να καθυστερήσει σημαντικά την εμφάνιση διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Για αυτό το λόγο οι ασθενείς με μεταβολικά νοσήματα πρέπει να εξετάζονται αρχικά από τον ενδοκρινολόγο και τον οφθαλμίατρό τους, οι οποίοι θα συνεργάζονται στενά  στην παρακολούθηση του ασθενή τους.

Η έγκαιρη διάγνωση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας και η άμεση αντιμετώπιση της είναι καθοριστικής σημασίας για τον ασθενή, προτού εμφανιστούν οι σοβαρές  επιπλοκές στην  όραση του. 

Κρίνεται λοιπόν απαραίτητο, ο κάθε  διαβητικός ασθενής  να ελέγχεται από τον οφθαλμίατρο του ανά τακτά χρονικά διαστήματα ανεξάρτητα αν έχει συμπτώματα.

Σε περίπτωση διάγνωσης διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας ο ασθενής θα πρέπει να ελέγχεται από τον οφθαλμίατρο του κάθε 3 μήνες με πλήρη οφθαλμολογικό έλεγχο.